رضا مافی

(مشهد ۱۳۲۲ ش - ۱۳۶۱ ش)

نقاش و خوشنویس ایران، از نمایندگان جنبش نقاشی خط و استاد خوشنویسی بود. هنر آفرینی اش را با خطاطی سیاه مشق و رنگین آغاز کرد، ولی چندی نگذشت که شیوه ی آزادانه تری را پیش گرفت. در اواخر عمر، منحنی های قهوه ای و اخرایی را آزادانه به کار می برد.

به زیباشناسی خط نوشته های سنتی ایران؛ نگرش نوینی بخشید.

مافی معتقد بود که خط به طور کلی به ویژه خط نستعلیق از ساختاری غنی و استوار برخوردار است، فراز و نشیب ها، کشیدگیها و گردیهایش بسیار نظر گیرند. برای کاربرد نقاشانه ی شیوه های نستعلیق و شکسته نستعلیق اغلب از کارهای سهراب سپهری مایه می گرفت. در خانواده ای خوشنویس به دنیا آمد. شاگرد جلال الدین اعتضادی (صدرالکتاب) بود. بعدها به شاگردی حسین میرخانی درآمد. برخی از آثارش در موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می شوند.

آخرین آثارش را با سجع «مجنون رضا مافی» و «دلشکسته رضا مافی» امضا می کرد. از جمله آثار اوست: مرغ بسم اللّه (۱۳۵۱ ش) و ترکیب بندی مورب (۱۳۵۴ش)