موزه بانک سپه
صفویه
شاه اسماعیل نوه شیخ صفی الدین اردبیلی به سال 905 هجری قمری پایه گذار سلسله ای گردید که تثبیت آن به دست فرزندش شاه طهماسب و اوج قدرتش در زمان شاه عباس نوه وی صورت گرفت.
شاه اسماعیل با رسمی کردن مذهب شیعه درایران حکومت مرکزی را نیز نیرومند کرد وبا عمران وآبادی شهرها ، ملوک الطوایفی را از بین برد و موجب ترویج صنعت و حرف شد.
در این زمان با وجود جنگهای متعدد با امپراطور عثمانی، روابط نزدیک و صمیمانه ای باکشورهای اروپایی برقرار شد که به همین مناسبت سکه هایی از زر وسیم وبرنز با نام های بیستی1، محمدی، شاهی، عباسی، لاری2 واشرفی، غازی3 با واحد پولی تومان وجود داشت. از زمان شاه عباس دوم نیز القاب شاهان به همراه اشعارفارسی با خط نسخ و یا نستعلیق که قبلاً سابقه نداشت بر روی کار آمد.
از ضرابخانه های این دوره می توان به امل، ابرقو، سبزوار، لاهیجان، مازندران و ... که جمعاً 67 فقره می باشد اشاره نمود.
پایان این دوره توسط محمود افغان4 به موجب قتل سلطان حسین به سال 1135 هجری قمری رقم خورد.
زیر نویس
1- بیستی، محمدی، شاهی، عباسی جزء سکه های نقره هستند.
2- سکه های لاری مفتولی شکل سیمینی هستند که در لارستان استان فارس ضرب میشدهاند وبین حکام لار وملوک هرمز وبنادر وجزایر جنوب ایران ( خلیج فارس ) معمول بوده است .
3-سکه های برنزی غازی نام داشت که معمولاً تصاویر حیوانات وپرندگان بر روی آنها نقش می گردید و به آنها فلوس نیز می گفتند
4 - وي اصفهان پایتخت ایران را از طریق سیستان و کرمان و یزد فتح کرد و حکومت محلی افغان را پایهگذاری نمود.
